Binnen ons bedrijf werken collega’s die zich niet alleen lid voelen van de ‘Talen familie’, maar ook echt familie van elkaar zijn. Zoals vader Harold en zoon Tristan.
Door de bevlogenheid van zijn vader, ging Tristan het onderhoudsvak in. Dat bleek een gouden zet!
Je moet wel heel erg tevreden zijn over je werkgever als je je zoon toejuicht om er te gaan solliciteren. En hem ook nog eens enthousiast maakt om voor hetzelfde beroep te kiezen als dat van jou. Het is een verhaal dat gaat over de schilders Harold en Tristan Rozendal, vader en zoon.
En dat verhaal begint acht jaar geleden. Via zijn vorige werkgever kwam Harold in aanraking met een project in Talen Noord. En deze ‘kennismaking’ met Talen Vastgoedonderhoud beviel hem zo goed, dat hij graag bij het familiebedrijf aan de slag wilde. En dat lukte. Een jaar later kwam ook zijn zoon Tristan om de hoek kijken: hij ging op zijn 16e aan het werk in de logistieke sector, maar daar werd hij niet heel blij van. Wat wilde hij dan wél?
Ga toch schilderen!
Daar was Tristan nog niet helemaal over uit. Harold merkte dat aan zijn zoon. ‘Waarom ga je niet schilderen?’, opperde Harold op een gegeven moment. Daar had Tristan eigenlijk nooit zo over nagedacht. Meerdere gesprekken volgden tussen vader en zoon. En niet alleen over het schilderen, maar ook over Talen Vastgoedonderhoud. Harold maakte Tristan enthousiast om de schildersopleiding te gaan doen en het vak te gaan leren bij zijn werkgever. Dat zegt genoeg: dat doe je alleen als je een fijne werkgever hebt.
En zo kwam het dat Tristan zeven jaar geleden begon aan de schildersopleiding in Leeuwarden. Hij was toen 17 jaar. Omdat deze opleiding bestaat uit een combinatie van werken en leren, ging hij vier dagen in de week aan de slag. Uiteraard had Tristan voor een ander bedrijf kunnen kiezen om het vak te leren. Maar hij twijfelde geen moment. Hij trad in de voetsporen van zijn vader: zowel in de keuze om schilder te worden als in keuze om bij Talen Vastgoedonderhoud te gaan werken.
Samenwerken en professioneel blijven
Daar waar de twee eerst op projecten bij Talen Noord werkte, veranderende dat na enige tijd naar projecten bij Talen Midden. Dat kwam beter uit qua reistijd. Harold kreeg ondertussen een andere functie: hij werd teamleider. Concreet betekende dat ook ‘het aansturen van schilders’. Tristan viel onder zijn aansturing. En dat was niet altijd een fijne positie voor beiden. Met familie samenwerken kan heel mooi zijn; Harold en Tristan vullen elkaar erg goed aan en werken altijd professioneel met elkaar samen. Maar toch kan een zo’n soort samenwerking je ook ‘belemmeren’ in je groei. Daarom werkt Tristan nu ook binnen andere schilderteams en leert hij andere mensen kennen. Zo blijft er altijd iets te bespreken aan de keukentafel!
Anders kijken en denken
Zowel Harold als Tristan praten vol passie en lof over het schildersvak. Wat maakt dat dit vak zo mooi is? Deze vragen weten Harold en Tristan met meerdere antwoorden in te vullen. Beide zijn ze enthousiast over het beoefenen van het schildersvak, dat is een ding dat zeker is. Om het in de woorden van Tristan zeggen: “Je maakt van iets lelijks, iets heel moois”. En dat je als schilder veel buiten aan het werk bent, is volgens de mannen ook heel gaaf.
Maar bij het schildersvak komt meer kijken dan het schilderen an sich. Er zitten ook mindere, soms moeilijkere kanten aan het vak. Toen Harold begon als teamleider en daardoor in aanraking kwam met bewoners, schrok hij van de manier hoe deze mensen je soms behandelen. Omdat hij beter met dit soort situaties om wilde kunnen gaan, bood Talen Vastgoedonderhoud hem een cursus aan. Daardoor leerde hij anders te kijken naar het gedrag van mensen, de bewoners in dit geval. Er speelt vaak meer achter de voordeur dan je denkt. Volgens Harold is het aanbod van zo’n cursus ook echt ‘typisch Talen’: ze lopen voor op het stimuleren van medewerkers als het gaat om ontwikkeling.
Net zo warm als eigen familie
Hoewel Harold nog een hele loopbaan voor zich heeft als teamleider, vindt hij zijn werk bij Talen Vastgoedonderhoud ‘helemaal goed zo’. Hij heeft veel plezier in zijn werk en daardoor niet direct de ambitie om ‘hogerop’ te gaan. Tristan daarentegen denkt daar anders over. Hij ziet zichzelf over een paar jaar als teamleider binnen Talen Vastgoedonderhoud. En opnieuw: net zoals zijn vader. De mogelijkheid om zichzelf door te ontwikkelen geeft Tristan een goed gevoel. Het stimuleert hem. Dat maakt het ook dat hij zich, naast de goede sfeer en leuke collega’s, écht thuis voelt bij Talen Vastgoedonderhoud.
Maar wat mannen niet vaak genoeg kunnen aangeven, is dat het familiebedrijf ook écht familie is. Dat het een hele fijne, warme organisatie is. Dat je bij iedereen binnen kunt lopen, ongeacht rang of stand. Iedereen is gelijk. Eigenlijk net zoals de familie Rozendal zelf ook is: een warme, fijne familie.
Familiebedrijven maken een belangrijk deel uit van de Nederlandse economie. Talen Vastgoedonderhoud is daar één van, sinds 1928.
Deel dit artikel
Wij zijn partners van
