ALLES IS FAMILIE | DE THUISBLIJVER ➔ Klaas Mol

Binnen ons bedrijf werken we met collega’s die zich lid voelen van de ‘Talen familie’. Zo ook Klaas Mol, de thuisblijver.

Talen voelt nog steeds als zijn familie. Ook al is er geen bloedverwantschap. Hij kwam terug… om nooit meer weg te gaan.

Sommige mensen kunnen, of willen, gewoonweg niet stoppen met werken. Eén van die mensen is Klaas Mol. Met zijn bijna 78-jarige leeftijd (!) werkt hij al 45 jaar bij Talen Vastgoedonderhoud. Wat maakt het dat deze energieke man nog aan het werk is? En nog steeds bij dit mooie familiebedrijf?

Helemaal aan het begin, toen Klaas bedacht had om misschien te gaan ‘leren’ (zoals dat vroeger heette) kwam hij er al vrij snel achter dat dat helemaal niks voor hem was. Dat stilzitten… Gek werd hij ervan. Hij stopte met school, wat automatisch betekende dat hij aan het werk moest. Zo hadden zijn ouders dat voor hem bepaald. Bij een boerderij in de omgeving was genoeg werk te doen. En dat deed Klaas. Net zoals dat een paar jaar later, bij de bakker. Totdat hij op een gegeven moment door een schilder werd gevraagd om bij hem aan het werk te gaan. Hij was toen 17 jaar. En ook dat deed Klaas: hij begon ‘gewoon’ te schilderen, zonder enige kennis. En dat schilderwerk ging hem goed af, met name het plamuren. Hij had er heel veel plezier in en kreeg opslag na opslag (vijf gulden per keer). Maar nét toen hij de smaak te pakken had, kwam er iets anders om de hoek kijken: de dienstplicht.

Roeren in een pot

En of je nou wilde of niet: je moest in dienst. Klaas wilde parachutist worden, maar daar dacht de leiding anders over. Die had voor hem een baan als kok in gedachten. Waarom? Zelf denkt Klaas vanwege het feit dat hij ‘ervaring had met het roeren in een (verf)pot’. Hij ging aan de slag en ook dáár gooide Klaas al snel hoge ogen. Hij was een harde werker die het werk snel in de vingers had. Met 10 maand was Klaas korporaal. Was hij daar trots op? Niet echt. Volgens Klaas verdiende zijn collega de titel meer dan hij. Helaas kun je een opgelegd bevel in het leger niet weigeren, of het betekende drie maanden ‘in het gevang’!

Naam gemaakt in de polder

Na zijn dienstperiode kwam hij, dankzij zijn oude ‘leermeester’, weer in het schildersleven terecht. Na een tussenstop vertrok hij naar de polder en kwam terecht bij het schildersbedrijf van Jan de Vries. Hij mocht daar aan de slag omdat hij goed kon plamuren. Nadat Klaas zijn eerste klus klaar had (de woning zag er weer glad, strak en mooi uit) werd het bedrijf meer en meer bekend om deze manier van werken. Het schilderbedrijf groeide stapsgewijs uit tot woningrenovatiebedrijf. In 1985 nam Jan Talen (de opa van huidig directeur Emiel Talen) het bedrijf van Jan de Vries over, de oorsprong van het huidige Talen West.

Verschillende functies

Klaas kreeg door de jaren heen andere functies en meer verantwoordelijkheden. Van schilder naar teamleider, projectleider en zelfs hoofd-uitvoerder. Maar, zoals hij het zelf zegt: ‘Ik ben niet degene die hoofd-uitvoerder is geweest, het waren de jongens die het werk deden’. En die instelling – een mix van bescheidenheid, betrokkenheid, passie, waardering en trots – is iets wat Klaas ademt. Nog steeds, na al die jaren. Maar is het dan niet een keer tijd om van je pensioen te gaan genieten als je 78 jaar bent?

Nog lang niet klaar

Je zou denken van wel. En dat heeft Klaas ook echt geprobeerd, maar voor hem werkte het niet. Toen hij ruim 61 jaar was, ging hij met de VUT en kwam hij dus bij huis. Maar niet veel later belde Talen Vastgoedonderhoud op. Hij kreeg de vraag of hij tijdelijk terug wilde komen bij Talen West, om wat bij te sturen. ‘Zijn jongens’, zoals hij dat zelf zo mooi zegt, wilden ook graag dat hij terugkwam. En dat deed hij, want Talen voelde (en voelt nog steeds) als zijn familie. Ook al is er geen bloedverwantschap. Dus hij ging terug… om daarna nooit meer weg te gaan.

Klaas bleef aan het werk, maar wel wat minder dan voorheen. Nou… ‘minder’? deze man rijdt nog steeds elke week het hele land door met zijn auto. Hij maakt soms 10 uur op een dag, tot 300 kilometer op en neer. Echt waar! En dat vindt hij geweldig. Ondanks dat hij niemand wil ‘opleggen’ om aan het werk te blijven als de pensioengerechtigde leeftijd is bereikt, zou hij het toch adviseren. Het houdt je jong, fris en energiek. En het is zo mooi om te doen, binnen een bedrijf als Talen. Dat komt volgens Klaas omdat alles bespreekbaar is. Bij alle medewerkers van Talen Vastgoed, ongeacht de functie. En dat je met iedereen samenwerkt, voor elkaar en met elkaar!

Familiebedrijven maken een belangrijk deel uit van de Nederlandse economie. Talen Vastgoedonderhoud is daar één van, sinds 1928.